مصاحبه با یحیی قدیری یکی ازداوران بخش غرنه و سرنا

یحیی قدیری، داور محترم بخش رقابتی سرنا و غرنه، صبح روز دوشنبه در سالن آمفی تئاتر هلال احمر ساری حضور یافتند. پیش از شروع زمان داوری ایشان، گفت­وگویی کوتاه ترتیب دادیم که به شرح زیر است:

• جناب قدیری شما داور دو رشتۀ سرنا و غرنه هستید. من می­خواهم نظر شما را نخست از دیدگاه یک هنرمند و سپس از جایگاه داوری نسبت به جشنوارۀ موسیقی بومی البرزنشینان- لیلِم و میزان تاثیرگذاری آن بدانم.
• این جشنواره هر سال نسبت به سال گذشته بهتر می­شود و جا دارد تشکر کنیم از دست اند کاران این جشنواره، شرکت مهرآوا و ارشاد. اسم این جشنواره را هم البرزنشینان گذاشتند، فکر می­کنم چند سالی که بگذرد استان­های دیگر هم در بخش رقابتی جشنواره شرکت خواهند کرد. همین اجراهای بخش جنبی که در شهرهای مختلف برگزار می­شود و گروه­ها از استان­ها و کشورهای دیگر به اجرای موسیقی فولک می­پردازند بسیار تاثیرگذار است و مردم را با موسیقی بومی آشتی می­دهد و فضای نزدیکی ایجاد می­کند. خدا رحمت کند استاد محسن­پور و استاد طیبی را، آن­ها برای موسیقی مازندران خیلی زحمت کشیدند به همراه استاد خوشرو که در بستر بیماری استو برای او آرزوی سلامتی داریم. برای داوری هم من فکر می­کنم خیلی فرقی نمی­کند داور من باشم یا کس دیگری، نفس جشنواره مهم است که مردم، جوان و نوجوان و ... به سمت موسیقی بومی مازندران کشیده شوند و این موضوع باید حفظ شود.
• از نظر شما روند سه سالۀ جشنواره خروجی قابل قبولی داشته است؟
• ما در سال برای همین ساز سرنا که صدایش را می­شنوید نوازنده نداشتیم، اگر اشتباه نکنم فقط یک نفر آقای یوسفی که شرکت کرده بود. اما امسال غرنه پنج نفر شرکت­کننده در این رشته داریم. این­ها همه خروجی جشنواره است. در رشته­های دیگری مثل کمانچه هم همین­طور است که پربارتر شده است. تنها چیزی که آزاردهنده است حاشیه است که متاسفانه در موسیقی زیاد است. اگر این حواشی را کمتر کنیم به نظرم خیلی بهتر است. البته این جشنواره می­تواند به کمتر شدنِ حواشی هم کمک کند. یکی از بهشهر می­آید، یکی از چالوس، یکی از آمل... همه نسبت به نوازندگی هم اطلاعات کسب می­کنند و با شیوه­های هم آشنا می­شوند. اگر کسی در این دوره داور بود ولی برای دوره بعد انتخا نشد نیاید موسیقی را تحریم کند.
• هدف موسیقی بومی است، نه شخص.
• صد در صد. ما یک ضرب المثل داریم که «کنسِ بِنِ کنس زنه». یعنی اگر اهالی موسیقی ریشۀ هم را نزنند موسیقی به قوت خود باقی می­ماند. با این شیوه و شرایط موسیقی مازندران پیشرفت می­کند. همین گروه «مازرون» که پارسال اول شد جشنواره کرمان مقام آورد. این­ها همه خروجی­های جشنواره است. این­که آقای عبداللهی می­رود تهران، آقای طیبی می­رود برای منظومه­خوانی... در جشنواره کرمان، جشنواره فجر بچه­های مازندران حضور دارند. ما هم تا جایی که بتوانیم حمایت می­کنیم، به قول معروف «امه دست هرچی بر اِنه»...
• نوازندگان جوان جشنواره را چطور می­بینید؟ چقدر این نوازندگان شیوۀ متفاوت خود را دارند؟
• من للـه­وا می­زنم، می­آیم این­جا و از همین بچه­های جوان و نوجوان یاد می­گیرم. اگر واقعا موسیقی را دوست دارم. چون تخصص من للـه­واست بیش­تر روی آن تاکید دارم، للـه­وا سال گذشته خیلی خیلی خوب بود. ما در رشته للـه­وا خوبانِ زیاد داریم که عمدتا زیر نوزده سال هستند. از آقای ارسلان طیبی باید تشکر کنیم که زحمت کشیدند و شاگردان خوبی تربیت کردند.

در نهایت من همه را دعوت می­کنم به دوستی و محبت.