مهدی شکارچیان، فرزند نظام شکارچیان، از نسل راویان موسیقی گُداری و دوتارِ شرق مازندران است. به شهادت شناسنامه­اش او متولد دوازدهمِ اسفندماهِ سال 1346 می­باشد، لیکن خود مهدی به این موضوع اذعان دارد که سنش بیش­تر از آن­چه سجل­اش می­گوید است و او سال­ها بی­شناسنامه زندگی می­کرد. مهدی شکارچیان در روستای تمازچپۀ مازندران به دنیا آمد و در همان روستا بالید و ازدواج کرد. حاصل ازدواج او دو فرزند بود که هر دو را از دست داد و در این روزها در فراق همسرِ مرحوم و دو فرزندش اندوهگین است.

مهدی مانند نیاکانش نوازندۀ چیره­دستِ دوتار است و وقتی او ساز می­نوازد گویی نظام از گور برخاسته و انگشتانش بر دوتار می­رقصد.

هم­اکنون او در خانه­ای محقر در روستای چمازتپه به تنهایی زندگی می­کند

نرگس محمدی

سيده نرگس محمدي متولد 30/2/1362 در خانواده ای هنرمند و اهل موسیقی به دنیا آمد.موسیقی در خانواده محمدی موروثی بوده و بیش از 300 سال قدمت دارد. از این رو از کودکی گوشش با موسیقی آشنا بود.
در ابتدا به فراگيري تئوري موسيقي نزد سيد جمال محمدي و در ادامه ساز دوتار نزد سيد جلال محمدي پرداخت.
سپس آواز را نزد پدر خود سید مهدی محمدی فرا گرفت. و همچنان به فراگيري سازهاي كوبه اي نيز پرداخت.
در کارنامه هنری وی فعالیت با گروه های مختلف، اجرا متعدد در قالب کنسرت های درون مرزی و برون مرزی، شرکت در جشنواره و نوازندگی در آلبوم های موسیقی به چشم می خورد.

دوتار اگر چه سازی مازندرانی نیست اما انگار این دو سیم و چوب نماینده ی احساس مردم مازندران است و دوتار به دستان مازندارن است و دو تار به دستان مازندرانی از قدیم تا حال کولاک کرده اند و خوش نواخته اند. حکایت خوش نوازیهای نظام شکارچیان محمد رضا اسحاقی، صیف الدین محمدی و....حکایت دلنشین است و جالب، اینک جوانها هم قدم در این راز گذشته اند. یکی از این دو تار بدستان محمود بتیار است. پدریزرگش دوتار می نواخت اگر چه از ابتدا استادی بخصوصی نداشت اما شوق وذوق و علاقه است و امروز دوتار در دستانش آرام نجیب می خواند. از بتیار کاستهای" مهربونی" گروه وارش و آلبوم تصویری همایش سوادکوهیها با گروه آیینی زندگی سوادکوه منتشر شده است.

مسلم فهیمی
در سال 1349 در روستای ماچک پشت منطقه اسفیورد شوراب ساری به دنیا آمد. نوازندگی دوتار در خانواده آن ها موروثی است و او نواختن را از پدرش حسن فهیمی که کشاورزی کوشا و دوتار نواز و خواننده ای تواناست آموخت. وی از سال 70 با گروه های موسیقی شواش و طالبا همکاری داشته و و در کنسرت هایی در کشور آلمان، هلند و امارات به همراه آنان نواخت. طنین پنجه و صدای او در آثار موسیقی (بهارانه، ماه تی تی، دودوک تیکا، طالب و زهره، رج خونی1و2، مهرخونش)با گروه شواش در حافظه فرهنگی مازندران وجود دارد. او از کودکی با دوتار مانوس شد و زندگی کرد. خود می گوید پدرم، اغلب صفی الدین محمدی را که دوستش بود به خانه می آورد. بعد مرا به خانه عمویم می فرستاد تا دوتارش را بیاورم. من در تمام طول راه ساز میزدم و آواز میخواندم تا آن را به صفی الدین بسپارم. پس از آن در کنارش می نشستم و غرق نواختن و خواندن او می شدم.