«طالبا» نامِ اثری پژوهشی است که به کوششِ جهانگیر نصر اشرفی و آوازِ استاد ابوالحسن خوشرو توسط شرکت نسیم مهرآوا گرد هم آمده است. اشرفی در این باره می‏گوید:«طالبا معتبرترین متن از ادبیات تبری در دورۀ معاصر است که برخی نمونه‏های آن بازگوکنندۀ مبانی دستور و قواعد زبان تبری در زمینۀ ادبیات و شعر است.» در سال‏های 1374 تا 1378 که مطالعات میدانیِ اشرفی پیرامونِ فرهنگ‏های البرز متمرکز بود چند واراسیون آوازی و نسبتاً متمایز از طالبا نظرش را جلب کرد. این اتفاق موجب شد در آغاز دهۀ 80 تصمیم بگیرد برخی از نمونه‏های آواز طالبا که از فرهنگ‏های مختلف گردآوری شده بود، دسته بندی و توسط ابوالحسن خوشرو بازخوانی شود. ابوالحسن خوشرو در این اثر شنیداری «طالبا»های مناطق مختلفی چون مناطق مرکزی و سوادکوه، دودانگه ساری، هزار جریب (چهاردانگه)، عالی‏درّه- محال ثلاث (غرب مازندران)، کوهپایه‏ها و جلگه‏های مناطق مرکزی، گرجی‏محله و آسیاب‏سر را بازخوانی می‏کند.

ابوالحسن خوشرو این سالها وقتی اسم موسیقی مازندران به میان می آید انواع و اقسام قالبها ، سبک ، روش های و سازها جان می گیرد.اما وقتی اسم هنرمندان موسیقی به میان می آید طبیعی است که شاخص ها از تعداد انگشتان یک دست فراتر نمی روند.ابوالحسن خوشرو با هوش ذاتی،درک درست و نیاز های مخاطب دست به نوآوری های درون محتوایی نمود و بدون شک سبک خوانش خوشرو سبک جدید موسیقی مازندران است. ابوالحسن خوشرو فرزند ابوطالب در سال 1325 در روستای ساروکلای قائم شهر متولد شد.اواز کودکی به نواختن لله وا یا نی چوپان مازندران پرداخت و برای تکمیل دانش موسیقی خود از هنرستان موسیقی تهران فارغ التحصیل شد.در سال1339 یک گروه موسیقی تشکیل داد و از سال 1345 یک گروه موسیقی تشکیل داد و از سال 1345 با رادیو مرکز استان همکاری کرد وبا تشکیل گروه موسیقی روجا در سال 1350 فعالیت هنری اش گسترش یافت او سرپرستی گروه امیر پازواری را نیز بعهده داشت و به عنوان خواننده و نوازنده لله وا در مازندران (ناحیه مرکزی) شهرت یافت .شرکت در جشنواره های آیینه و آواز حماسی و نواحی کرمان ، و دیگر جشنواره های بین المللیای مازندرانی و تلفیقی از شیوه های استادان قدیم و نیز سبک و لحن شخصی خود را آرایه می کند و این ویژگی، او را از دیگران متمایز و بر جسته می نماید. ترانه ی مشدی محبوب ترین ترانه ی ابوالحسن خوشرو می باشد. ترانه ی مشدی ترانه ای فولکلور است که ابتدا توسط مردم مناطق دودانگه و چهار دانگه و سوادکوه خوانده می شد نظیر جشنواره موتستر آلمان و اجرای برنامه از دیگر فعالیت های هنری او به شمار می روند که در همه آنها جایزه ی نوازنده و خواننده ی برتر و لوح سپاس دریافت داشته است.این هنرمند نامور در اجرای کیجا جانها و آوازه. این گونه شعر سرایی برای جنگاوران و دلیران و قهرمانان از دیرباز در تبرستان رواج داشت که مردم به آن «سوت» می گویند.در اوایل انقلاب گروه «روجا» که توسط ابوالحسن خوشرو و پایه گذاری شده بود، آن را اجرا کرد.استاد ابوالحسن خوشرو در طول چند دهه فعالیت خود، گروه های مختلفی را راه اندازی کردند: و همچنین با گروه های مختلفی همکاری داشتند. گروه های چون: رادیو،روجا،شواش ، امیر پازواری،سیف الدین(صیف الدین )،و طی چند سال اخیر این گروه به نام خو ایشان «گروه خوشرو»خوانده می شود. نوازندگان گروه خوشرو در چند سال اخیر اعضای خانواده ی ایشان بوده اند. توجه خاص استاد به نسل جوان، این گروه را محل ارائه استعداد هنری جوانان معرفی کرده است. اعضای گروه خوشرو:ابوالحسن خوشرو:خواننده و نوازنده لله وا.بابک خوشرو(سرپرست گروه) :نوازنده تار،دوتار،سه تار.روزبه خوشرو: نوازنده تمبک،نقاره.علیرضا خوشرو:نوازنده تار.وحید میری:نوازنده لله وا ،قرنه،سرنا.آرش موسوی:نوازنده بربت.برزو بهرامی:نوازنده تمبک، دمام،کوزه.مهبد ربیع:نوازنده کمانچه. بابک باباربیع :نوازنده کمانچه.

آثار وی عبارتند از:کوچ،مشتی،حامد،رقص های مازندران،نرگس جار، شوار،تش سما هژبرخوانی،مادرمه،رونما،دماوند، طالبا، شاباجی، الاشت دیار، مجموعه موسیقی حماسی و آیینی مازندران، تش سو
ابوالحسن خوشرو در تاریخ 10 اسفند 98 دار فانی را وداع گفت.