شعبان نادری

بعضی از شاعران بعضی کلمات رفاقتی دیرینه دارند. با بعضی مفاهیم بیشتری زندگی کرده اند. شعبان نادری رجه با ونوشه وشمند وشوکا و بلبلو تیکا دمساز است. مردکوه است و چکل.....شعبان نادری رجه متولد 1350 ساکن پل سفید شهرستان سوادکوه است. لیسانس ادبیات فارسی و معلم است. این شاعر در قالب های دوبیتی یازده هجایی، چارپاره های امیری دوازده هجایی به سبک امیر پازروای، شعر های بلند داوزده هجایی و کم پیش در قالب های هفت هجایی و هشت هجایی شروده است. اشعار وی در سالها ی اخیر توسط خوانندگان زیادی به ویژه استاد خوشرو خوانده شده است. در اشعار وی طبیعت به خوبی انعکاس داده می شود . نادری یه شکل ذاتی بومی گراست و این ویژگی زا دز اشعارش می شود خس کرد نادر یبیشتر دو بیتی می سراید اگر چه مثنوی دارد اما در همان وزن دو بیتی است. این قالب های سنتی و فولکور هستنند. که مردم مازندران عموما در طول اعصار و سالیان و روزگاران گذشته با آن شعر گفته اند. شعر های وی در کاست های ناه تیتی، ورف سماء، مادرمه، شور و سما، مهربانی(مادر) و رونما و.... دیگر کاست های معروف ابو الحسن خوشرو و محمود شریفی و...... استفاده شده است. نادری اشعار منطومه چکل استاد مهندس شروین کاظمی و بیشتر از همه اشعار حضرت امیر پازواری و اشعار احمد طیبی سیف کتی را الهام بخش اشعارش می داند. نادری می گوید: هنر درجات و رشته های مختلفی دارد و هر کس می تواند با تمرین و ممارست در رشته های مختلفی هنری سر آمد شود غیر از شعر ، زیرا شعر و دیعه الهی است....ونوشه نماد طبیعت مازندران است. و امید به روزی خوش و انتظار راداری آن روز خوش است که شاعر را به زایش وا می دارد.