مجید فضل الله پور متولد بابلکنار، بالفکلا شرقی(کاردکش)، در سال 1347 در خانواده ای که کار کشاورزی پیشه آنها بود متولد شد.
از همان دوران کودکی موسیقی را همراه کار و زندگی در کوه و جنگل تجربه کرد که در واقع خوانش لحن ها و آواز ها را که برآمده از شیوه کار و زندگی بود به طور طبیعی تجربه کرد. و در سال 1383 به حسب علاقه شان به موسیقی، عضو گروه موسیقی گلونگ به سرپرستی مهندس ایوب نوری شرکت جسته و بیشترین فعالیت هنری اش را در اجرا های کنسرت و جشنواره ها به عنوان خواننده و نوازنده ی دوتار و کمانچه حضور داشته است.
کارنامه فعالیت موسیقی عبارتند از آلبوم شوپه ، ارمون، بهار.

ایوب نوری
در سال ۱۳۶۶ نی را از استاد موسوی در تهران آموخت ، و سپس به استاد رحیمی واستاد کیانی نژاد مراجعه کرد ودوره ی تکمیلی را طی نمود.
در حقیقت پایان دوره ی دانشگاه او هم زمان شد به کامل شدن مهندس در ردیف سازی وآواز ی موسیقی سنتی.
او عضو گروه موسیقی دانشگاه از سال 70 تا ۷۴ نیز بودند .
بعد از این که به مازندران انتقال یافت للـه وا را از استاد طیبی فرا گرفت و دتار را از استاد فهیمی وکمانچه را از استاد محسن پور و غرنه را از استاد سیفی به خوبی یاد گرفت .
جناب مهندس ایوب نوری افتخارات زیادی درکارنامه ی کوشش های موسیقی خود دارد که کوتاه ، به چند مورد اشاره می کنم :
سرپرست گروه موسیقی گلونگ در سرپرست گروه گلوا در مازندران که مخصوص معلولین نخاعی است ، اجرای کنسرت در بابل برای چند بار، اجرای برنامه های زنده در صداو سیما ، شرکت درجشنواره های گوناگون ،گروه برتر در جشنواره ی " لیلم "در نخستین دوره ی جشنواره ، آهنگ سازی ونوازندگی"شوپه" و " سروشته دل " که رسماً از مهندس نوری است ، آموزش انواع ساز ها وخوانندگی توسط مهندس نوری و....
بدون اغراق می توان گفت: اولین گروه موسیقی بابلکنار درسال ۱۳۷۹ به نام "منزل سر" بود به سرپرستی جناب مهندس ایوب نوری که به پیشنهاد استاد احمد محسن پور شکل گرفت.

پرویز سیاه دشتی متولد 1356 است. او حسابداری خوانده است اما حساب و کتاب آواز و لله وا را خوب می داند.وی لله وا را نزد پدر خود آموخته است اما بیشتر از آنکه به نوازنده مشهور باشد به آواز هایش مشهور است. چه به آوازهای فارسی وچه محلی. صدایش بوی لطافت کوهستان می دهد، از وی آثاری چون شوپه، گل مازرونی و ارمون منتشر شده است و با گروه هایی چون نواحی روجا، ترانه ، ورشام که گروهی سنتی است کار کرده است.

محمد دنیوی در سال 1320 در شهرستان ساری ولادت یافت.تنبک را نزد مرحوم استاد فرهنگفر و محمد اسماعیلی آموخت. در سال ۱۳۴۹ به عنوان یکی از عوامل برنامه ساز رادیو و گوینده به کار مشغول شد. در همان سال ها «گلنسا»، «بیمو بهار»، « شوپه » و... را خواند.
منظومه های شعر گونه ی « مازیار» و «کوچ» از کارهای اوست. در آذر ماه 1373 در رادیو ساری برایش بزرگداشتی برگزار شد . با اولین نسیم زمستان روحش را به باد سپرد و در دی ماه 1373 به دیار باقی شتافت.