پدرش میرزاآقا نوازنده‌ی چیره‌‌دستِ دوتار و اولین استاد سیف‌الدین بود. اگرچه سیف‌الدین در جوانی به « کشتی پهلوانی » روی آورد اما تا پایان عمر با ساز و آواز مانوس بود. سیف‌الدین محمدی بدون شک جزو راویان برجسته‌ی منظومه‌ها و مقام‌های مازندران است که در دوتارنوازی چیره‌دست و صاحب سبک بود. اگرچه آثار به‌جا مانده از او فاقد کیفیت لازم هستند اما دوتار و آواز او در اوج احساس و تسلط به گوش می‌رسد.
او در سال 1360 از دنیا رفت و در زادگاهش به خاک سپرده شد.