یکم اسفند ماه 1324، در روستای قادیکلای بزرگ ِ دهستان بیشه سر ِ شهرستان قائم‌شهر، یکی از ستاره‌های موسیقی مازندران، از پدری با نام رحمت و مادری به نام سلطنت چشم به جهان گشود.
ابتدا با کمکِ پدرش با سازِ نی‌لبک و بعدها، با سازِ لَله‌وا آشنا شد. احمد محسن پور، در بیست سالگی، یعنی سال 1344 فراگیریِ ویلون را آغاز کرد و کتاب‌های دوره‌ی هنرستان و ردیفِ صبا را نزد استادان آن زمان، دوره کرد. در 1352، عضو گروه موسیقی محلیِ رادیو ساری شد. دو سال بعد، به ارکستر ملی فرهنگ و هنر مازندران پیوست و در سالِ 1356، به پیشنهاد واحدِ موسیقی اداره کل فرهنگ و هنر مازندران، سرپرستی گروه موسیقی محلیِ این اداره را به عهده گرفت که این سرپرستی تا سال 1357 ادامه یافت.
در شهریور 1364، تصمیم گرفت برای آینده‌ی موسیقی مازندران قدمی بردارد و نخستین مرکز آموزش موسیقی و پژوهشِ فرهنگی و هنری را با نام « فرهنگ‌خانه‌ی مازندران » در ساری بنیان نهاد.
در ادامه‌ی فعالیت‌های هنری‌اش، در سال 1367، گروه موسیقیِ محلیِ شواش را پایه‌گذاری کرد.
با این‌که به اکثر سازها آشنایی و تسلط داشت، « کمانچه » را برگزید تا قرابتی با فرهنگ بومی‌اش داشته باشد. فرهنگی که برای اعتلای آن تلاش بسیاری کرده بود.
در ادامه گوشه ای از سال‌ها تلاش استاد محسن‌پور در موسیقی مازندران را مرور می‌کنیم:
الف- پژوهش: در حوزه‌ی پژوهش، آن‌چه از او به یادگار مانده، 120 ساعت موسیقی محلی مازندران است که بخش کوچکی از آن در یک آلبوم در قالب شش نوار کاست و کتاب به‌نام «موسیقی نواحی ایران، موسیقی مازندران (2)» توسط موسیقی ایران انتشار یافت.
ب- کتاب: نخستین کتابِ وی به‌نام «در جستجوی نغمه‌های گمشده» بود که در سال 1387 به‌وسیله‌ی نشر شلفین منتشر شد. به سال 1393 در کتابِ «ساری کهن شهر مازندران» عنوانِ مقاله‌ی او «موسیقی ساری» بوده و در کتابِ «قائم‌شهر قطب صنعت مازندران» مقاله‌ی «موسیقی و دگرگونی‌های آن در شهر شاهی» متعلق به اوست که در سال 1395 منتشر شد.
دستور مقدماتی «نی» عنوانِ کتابِ دیگری از استاد محسن‌پور است که در فرهنگ‌خانه‌ی مازندران از سال 1364 تا 1374 تدریس می‌شد.
پ- داوری:
استاد محسن‌پور داور بسیاری از جشنواره‌های موسیقی بوده که از آن جمله می‌توان به جشنواره‌های زیر اشاره کرد:
1- نخستین جشنواره‌ی بسیج مستضعفین مازندران در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران، ساری 1366
2- نخستین جشنواره موسیقی محلی مازندران، هتل رامسر 1373
3- سومین جشنواره‌ی موسیقی مقامی مازندران و سنتی ایران، قائمشهر 1379
4- امیرخوانی، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، و صدا و سیمای مرکز مازندران، ساری 1388

ت- سروده‌ها: احمد محسن‌پور در زمینه‌ی سرایش ترانه‌های محلی مازندرانی هم، تبحر داشت. از او با نامِ مستعار « گلوا بیشه‌سری » از آلبومِ «ماه‌تتی» تا «تتی‌وا» بیست و هشت ترانه به یادگار مانده‌است.
ث- آثار صوتی و تصویری: نخستین آلبومِ وی «ابر بیته هوا» نام دارد و آخرینِ آن «امیر و گوهر» که در دست انتشار است. از استاد محسن‌پور بیست و پنج آلبوم موسیقی مازندرانی (نوزده آلبوم شنیداری و شش آلبوم دیداری) منتشر شده است.
ج- کنسرت‌ها: از سال 1369 تا 1393، اعم از کنسرت‌های داخلی و خارجی، سی و یک بار با گروه شواش، به روی سن رفت و برای مردم از دیارش، مازندران گفت و نواخت.
چ- ساخت، تنظیم و بازسازی: در تمامی آهنگ‌های منتشره شده‌ی گروه شواش، به جز دو آهنگ، احمد محسن‌پور نقشی اساسی دارد. بعضی‌ها را ساخته، بعضی را تنظیم کرده و تعدادی از آهنگ‌ها هم توسط او بازسازی شده است.
همچنین در آخرین سالهای عمر پربارش، در 1392 موفق به دریافت نشانِ درجه یک هنری شد.
سرانجام استاد احمد محسن‌پور، پس از سال‌ها تلاش در زمینه‌ی هنر و موسیقی مازندران، در یکم بهمن ماه 1394 از دنیا رفت و برای همیشه سکوت کرد و جاودانه شد. دوست دارانش او را در آرامگاه زادگاهش، چالدشت به خاک سپردند.