«علی اصغر ابراهیمنژاد گرجی»دوتاری که بود؟
واژه روز، استاد کربلایی «علی اصغر ابراهیمنژاد» خواننده و نوازنده دوتاراست. شناسنامهاش میگوید که متولد ۱۳۰۶ است(که البته چندان درست نیست) و ساکن گرجی محله ازتوابع شهرستان بهشهر(در استان مازندران) واولین فردی بود که دوتار را به گرجی محله آورده است؛ مردی که بیگمان دوتار مازندران مدیون کار و زحمت بزرگانی چون اوست. علی اصغر ابراهیمنژاد نزدیک به ۱۰۰ سال سن داشته ومی گفت: «درجنگ جهانی به دنیا آمده و آن زمان رضا شاه دستور داده بود همه مردم دارای شناسنامه باشند. شناسنامه من نیز به تاریخ ۱۳۰۶ صادر شده در صورتی که من آن زمان ۶ سال و بیشترسن داشتم.
ابراهیمنژاد بعد ازسالها توانست روی صحنه برود؛ آن هم درپنجمین دوره جشنواره موسیقی آیینه دار و دوتار بنوازد. البته اوعلاوه براین، ساز طبل هم مینواخت و به گفته خودش قدمت طبل قدیمی و بزرگش به حدود ۲۰۰ سال پیش میرسد.
استاد گرایش خود به ساز دوتار در گفت و گویی که با «ایران» داشت این گونه بیان میکرده است: «از کودکی علاقهمند به ساز دوتار بودم و ۸۰ سال است دوتار مینوازم البته حرفه من نوازندگی نیست، شغل من کشاورزی است و بدون دریافت پولی سازمی نواختم. دوتارهمدم و مونس و به مانند برادرمن است و بهصورت موروثی از پدرم به ارث بردهام. پدرم معروف به «سلطان» بود و با ترکمنها ارتباط داشت وخود ایشان هم از روی علاقه دوتار و سرنا مینواخت همین امر سبب شد با ساز دوتار و گویش ترکمنی آشنا شوم و گویش مازنی را با گویش ترکمنی تلفیق کردم و اجراهای بسیاری با گویشهای مختلف داشته ام.هیچ گاه فراموش نمیکنم روزی را که مادرم دوتار پدرم را شکست؛ آن زمان اوضاع زندگیمان شرایط خوبی نداشت و مادرم میگفت: «ما گرسنه هستیم و آن وقت تو بهدنبال سازنواختن می روی» وقتی دوتار پدرم شکست دیگر ساز نداشتم و چون آن زمان سیم دوتار وجود نداشت از رشتههای نازک پیله ابریشم استفاده میکردند اما خیلی زود پاره میشد، پدرم نگذاشت با دوتار کارکنم بنابراین از یکی از دوستان خواهش کردم از ترکمن صحرا برای من دوتار بیاورد و ۱۴ تومان خریدم.البته استادی نداشتم و سینه به سینه آموختم.»
استاد افزودند: دوتار در غم و شادی همراه و همدم من بوده و هست. البته سازدوتار بعد از طبل، سرنا و لله وا آمده است.من تمام اشعار قدیمی را به یاد دارم و با دوتار میخوانم و با اطمینان میگویم هیچکس مانند من آثار گذشته را به یاد ندارد و از بر نیست. ناگفته نماند مداحی هم میکردم. به گفته ابراهیم نژاد: «سواد خواندن و نوشتن را درخدمت سربازی آموختم که آن زمان اکابرگفته میشد و من آن دوران درحد دو یا سه کلاس آموزش دیدهام اما براحتی اشعار قدیمی و کتابهایی چون امیرارسلان رومی، حسین کرد شبستری و... را میخوانم.
آن زمان که سرباز بودم (در لشکر۳۰ گرگان) دوتارهم همراه من بود و برای هم خدمتیهایم ساز مینواختم.» استاد علی اصغر ابراهیمنژاد بر این نظر بود که نسل امروزآشنایی با آثار گذشته ندارد و تقریباً میتوان گفت به فراموشی سپرده شده است. او : آن دوران آثارخوانندههای بزرگی چون قمرالملوک وزیری، قاسم جبلی و... در صفحههای گرامافون بهگوش میرسید اما متأسفانه همه آن خوانندگان وبزرگان کنار گذاشته شدهاند و بیشتر آثار موسیقی غربی به گوش میرسد. همه این اتفاقات چرخ زمانه است و چرخ زمانه خواهد چرخید و باردیگر آثار قدیمی و موسیقیهای نواحی به گوش آیندگان خواهد رسید
او اگر چه طی سالهای پایانی عمرش به دلیل ضعف در شنوایی نمی توانست سازخود را کوک کند اما پیش از این همواره از جمله نوازندگان مطرحی بوده که قدرت بسیار خارق العاده ای در حافظه شعری و آوازی داشت.
استاد اصغر ابراهیم نژاد در منطقه محل سکونت خود به کربلایی اصغر هم مشهور بود که اصولاً در زندگی انسان ساکت و آرامی بود
وی در تاریخ 17مهر 99 در بیمارستان خاتم الانبیا بهشهر بدلیل ضعف جسمانی و قلبی دار فانی را وداع گفت.
روحش شاد و یادش گرامی باد