استاد محمدرضا اسحاقی گرجی در 14 آبان سال 1326 در گرجی محله بهشهر به دنیا آمد. نوازندگی را در 11 سالگی زیر نظر استاد حسن علی‌پور، معروف به « حسن طبال » و با ساز تنبک آغاز کرد. روایت ها و قصه ها را از مادر آموخت که قصه سرایی زبردست بود. پس از مدتی نی چوپانی را امتحان کرد و سپس به دوتار روی آورد و همزمان در تعزیه خوانی ها نیز شرکت داشت.
استاد گرجی در مصاحبه ای ضمن توضیح روزهای آغاز فعالیتش در زمینه ی موسیقی، می‌گوید: « زمانی که به دوتار روی آوردم، این ساز در حال انقراض بود. همانطور که می دانید دو تار ساز نقالی ست و من تنها نقال باقی مانده از راویان و نقالان مازندران هستم. »
استاد گرجی در کنار دوتار نوازی و مقام خوانی، در ساختن سازهایی چون دو تار و کمانچه نیز ید طولایی دارد.
دو تار مازندرانی بیشتر در مناطق شرقی مازندران مانند بهشهر و به خصوص روستای گرجی محله نواخته می شود و تا ناحیه ی ترکمن صحرا امتداد یافته. از این رو دوتار مازندرانی با دوتار ترکمن و خراسانی قرابت دارد.
ترانه هایی که با دوتار مازندرانی نواخته می شوند بسیار اصیل هستند و در روزگار ما کمتر کسانی با آنها آشنایی دارند. در گذشته اما، استادان زیادی در زمینه ی مقام خوانی مازندرانی فعالیت داشته اند که از جمله ی آنها می توان به استاد « قدر کتولی » و استاد « نظام شکارچیان » اشاره کرد. در حال حاضر تنها استاد محمدرضا گرجی ست که میراث دار خنیاگران مازندرانی شاهنامه است.
استاد گرجی در سال 1365 گروه موسیقی « مشتاق حسن » را پایه گذاری کرد. این گروه از هفتمین جشنواره موسیقی فجر تا کنون، در تمامی دوره های این جشنواره شرکت داشته و بارها موفق به کسب مقام شده است. همچنین در سال 1390 این گروه در جشن نوروز ترکمنستان به عنوان سفیر فرهنگی مازندران شرکت کرده است.
استاد اسحاقی نیز شخصا در اولین جشنواره موسقی فجر و جشنواره هایی چون جشنواره‌ی موسیقی نواحی، ذکرالذاکرین، آیینه آواز، حماسه ای و ... شرکت داشته اند.